در یکی از کوچه های قدیمی شهر اماکن دیدنی قزوین با برج آرامگاهی زیبا به همراه گنبد لاجوردی مرسوم به گنبد دراز خودنمایی می کند. این برج آرامگاه از آن مورخ ادیب شاعر و دانشمند قزوینی قرن هفتم حمدالله مستوفی است. گرچه به دلیل عشق وافر اش به میهن ،همواره ایلخانان مغول را مورد نکوهش قرار میداد ولی در دربار آنان مشغول به کار شد تا بدین طریق خدمتی در جهت ارتقای فرهنگی به میهن و هم وطنان کند.
از وی چند کتاب از جمله تاریخ گزیده نزهت القلوب و ظفرنامه به یادگار مانده.وی کتاب تاریخ را از بدو خلقت آدم تا روزگار خود به رشته تحریر درآورد. معماری مزار حمدالله مستوفی به گونه ای است که از پایین مربع شکل است و سپس تبدیل به هشت ضلعی شده و بعد استوانه ای شکل می شود و در نهایت گنبدی بر فراز قرار می گیرد. مقبره دارای کتیبه لاجوردی به خط نستعلیق است که شرح خلاصه وار زندگی وی بر آن نقش بسته .گنبد بنا در زمان ساخت آجری بوده که بعدها کاشی کاری شده.
یکی دیگر از آثار تاریخی دیدنی قزوین آب انبار تک گنبدی آن است که در خیابان سپه واقع شده و به دلیل اینکه بزرگترین آب انبار تک گنبدی جهان است شهرت فراوانی دارد حالا که از بسیاری از قسمت های شهر دیدن کرده ایم و میخواهیم شهر را به مقصد جاذبه های برون شهری اش ترک کنیم راه جاده ای به سوی شمال را در پیش بگیریم تا از یکی از دیدنی های طبیعی شهر قزوین دیداری داشته باشیم اما به رسم گذشته ها می خواهیم برای خروج از شهر از دروازه خروجی بگذریم.
برای ادامه ی مطلب مکانهای تفریحی اطراف قزوین کلیک کنید
محلات! اولین جایی که بعد از شنیدن سفر به محلات به ذهن اکثریت میرسد، بازدید از آبگرم محلات است. بعد هم دیدن باغ گل آن که بدون شک همه درمورد زیباییهایش شنیده اند اما دیدنی ها و زیبایی های محلات فراتر از اینهاست آثار طبیعی و باستانی زیادی در این نقطه از کشورمان قرار گرفته که متاسفانه کمتر ایرانی آن را دیده و یا حتی شنیده است. غار بسیار زیبایی که در جهان کم نظیر است و در ایران تنها در محلات وجود دارد آثار باستانی با ارزشی که به دورههای مختلف تاریخ باز می گردد و می توان شکوه و عظمت فرهنگ ایرانی را در آنها یافت.پس با تورجور همراه باشید تاسفری به تک تک دیدنی های محلات داشته باشیم.
برای سفر به محلات و دیدن همه این زیبایی ها در تمام فصول سال می تونید اقدام کنید ولی از آنجایی که جشنواره گل و گیاه محلات در شهریور یا مهر هر سال برگزار می گردد، بسته به زمان برگزاری این جشنواره این دو ماه بهترین زمان برای سفر به این نقطه از کشور عزیزمان و دیدن شاهکار گل و گیاه ایران محسوب میشود.به همین دلیل ما نیز مهرماه را برای سفر به محلات هلند ایران انتخاب کردیم.
شما میتونید این سفر را یک و یا دو روزه انجام دهید ولی در یک روز بدون شک وقت کم می آورید چرا که برای دیدن همه زیبایی های طبیعی و تاریخی محلات و استفاده از آب گرم آن و بازدید از باغ گل یک روز زمان بسیار کمی است و نیاز به زمان بیشتری دارید.
پنجشنبه صبح بود که به سمت محلات راه افتادیم. این شهر از توابع استان مرکزی است که تا تهران حدود ۲۸۰ کیلومتر فاصله دارد و نزدیک به ۳ ساعت و نیم برای رسیدن به آن زمان میبرد. محلات از مناطق مسکونی قدیمی ایران به شمار می رود که از آثار برجامانده به نظر میرسد. قدمت آن به زمان مادها و هخامنشیان باز میگردد و از جمله مناطق درخور اهمیت در آن زمان ها به شمار می رفته است.
نکته قابل توجه در مورد محلات این است که با وجود این چنین قدمتی، در هیچ یک از کتب قدیمی، نامی از محلات به چشم نمیخورد بلکه آن را به نامهای ورکان و سایر الملوک میتوان پیدا کرد.
محلات در واقع جمع محله است و من نظر می رسد منظور متشکل از چند محله بوده است که به مرور زمان تبدیل به محلات کنونی ما شده است.
برای رسیدن به محلات از تهران به سمت قم به راه افتادیم و در ادامه سلفچگان روستای دودهک و دلیجان را رد کردیم تا به محلات رسیدیم.همچنین میتوانید برای سفر به محلات و بازدید از همه ی دیدنی های محلات از تور های طبیعت گردی محلات استفاده کنید.
زمان حرکت ما ساعت ۶ صبح بود در بین راه در یکی از رستورانهای جاده قم توقف کردیم و صبحانه مفصلی در هوای خنک اوایل پاییز خوردیم و بعد به مسیر خود ادامه دادیم . ساعت ۱۰ به دلیجان رسیدیم از قبل فهرستی از دیدنی های محلات تهیه کرده بودیم اولین نشان که منحصر به فرد هم هست غار چال نخجیر بود. غار چال نخجیر در جاده دلیجان به سمت نراق قرار دارد به همین دلیل قبل از رسیدن به محلات در دلیجان مسیر جاده نراق را انتخاب کردیم بعد از حدود ۱۵ کیلومتر تابلو غار نصب شده بود و بقیه مسیر را با راهنمایی تابلوها طی کردیم.
غار چال نخجیر ، تنها غار زنده ایران و از معدود آنها در جهان به شمار می رود. داشتن غاری که هنوز زنده است و هنوز می تواند خود را بازسازی کند از ثروت های طبیعی ایران به شمار می رود، بسیار حائز اهمیت است و میتواند در صنعت توریست مورد استفاده فراوان قرار گیرد و جزو مهم ترین دیدنی های محلات محسوب میشود.
منظور از زنده بودن غار این است که اگر به هر علتی صدمهای به دیواره آهکی غار وارد شود به مرور زمان و طی گذشت چندین سال محل آسیب دیده ترمیم میشود و به حالت اول باز میگردد البته نکته ای که باید مد نظر قرار دهیم این است که ترمیم و بازسازی صدمه ای کوچک شاید چندین هزار سال طول بکشد.
به همین دلیل هنگام بازدید از این غار باید بسیار مراقب بود تا کوچکترین صدمه ای به آن وارد نکنیم.
برای این غار استثنایی حتی فلش دوربین های ما، لمس دیوار ها توسط انسان، می تواند آسیب جدی به زنده بودن آن باشد و باعث شود این خاصیت خود را از دست بدهد و ما برای همیشه این پدیده کم نظیر در دنیا را از دست بدهیم.
غار چال نخجیر که مردم در گذشته به آن هوهو میگفتند در سال ۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. غار که به دوره سوم زمین شناسی تعلق دارد هنوز به طور کامل کشف نشده است بر اساس پیش بینی زمین شناسان این غار در حدود ۸ تا ۱۰ کیلو متر عمق دارد در حالیکه تاکنون تنها چهار کیلومتر از ان شناسایی شده است.
کمی بیشتر از یک کیلومتر آن سنگ فرش و برای بازدید عموم مردم آماده شده است که به دلیل هموار بودن مسیر پیمایش در حدود یک ساعت زمان نیاز است تا این مسافت را طی کنید البته زیبایی های غار باعث می شود هرگز گذر زمان را احساس نکنید.
چکیده ها و چکنده های آهکی شیری رنگ که در همه جای غار به چشم می خورد همچنین رنگ های زرد سیاه، سبز، نارنجی و قرمز هم در نقاط مختلف غار مشاهده می شود که به دلایل وجود املاح گوگرد، آهن، مس و جیوه ایجاد شده اند و واقعا ترکیب این رنگ ها ما را به وجد آورده بود.
در بیشتر دیوارههای غار آثار خط تراز آب دیده میشد. شاید در گذشته داخل غار آب بوده که بر اثر تغییرات در طول دوره های زمین شناسی اکنون دیگر آثاری از آن باقی نمانده. البته طبق صحبتهای کارشناس حاضر در غار در انتهای غار دریاچه وجود دارد که پیش بینی می شود در صورت کشف تمامی آن، زیباترین غار آبی کشور باشد که با ایجاد امکانات قایقرانی بتوان مناظر بی نظیر و غیر قابل تصور را شاهد باشیم امیدوارم روزی بتوانیم بر روی آب دریاچه این غار پارو بزنیم.
همانطور که گفته شد خود احیای از ویژگیهای خاص و منحصر به فرد این غار به شمار می رود.
از دیگر عجایب این غار یکنواخت بودن و تهویه عجیب هوای آن در تمام فصول سال است. به طوری که شما در تابستان هوای خنک و در زمستان گرما را در داخل غار تجربه می کنید.
بنا به گفته کارشناسان مربوطه این غار دمای هوایی بین ۷ تا ۱۴ درجه سانتیگراد دارد که برای تمامی فصول مطلوب و لذت بخش خواهد بود.
در بازدید از غار این نکته را فراموش نکنید که حتی لمس دیوارهها و چکیده ها و چکنده های غار هم به شدت به آن آسیب میرساند مراقب ثروتهای طبیعی مان باشیم.
یکی دیگر از دیدنی های محلات که در فهرست مسیرمان قرار داشت آتشکده آتشکوه بود. آتشکده ای که به دوره ساسانی تعلق دارد. برای رسیدن به این آتشکده در راه بازگشت از غار چال نخجیر به دلیجان برگشتیم و بعد از گذشتن چند دقیقه از جاده کمربندی دلیجان به سمت محلات به تابلوی برخوردیم که مارا به سمت آتشکده راهنمایی میکرد.
از این بنای عظیم تاریخی که جزو مهمترین آتشکده های زرتشتیان به حساب می آید، دیوار ها و ستون ها باقی مانده است که عظمت بنا را به خوبی در ذهن متصور می نماید. دیوارهایی که برای استحکام بیشتر در آن ها تیرهای چوبی به کار رفته بود و ستونهایی که از سنگ و ساروج ساخته شده و بنا به نوشته مورخان، طاق عظیمی بر روی این ستون ها قرار گرفته بوده. با قدم زدن در میان این ستونهای قطور ، تصور بنای کامل و قسمت های مختلف آن حس عجیبی به انسان دست می دهد.
در این سفر هم باز همان حس غریبی که در بازدید از هر بنای تاریخی به سراغم می آید را تجربه کردم تصور اتفاقاتی که در کنار هر یک از این ستون ها رخ داده، انسانهایی که آمده اند و رفته اند. ظلم ها و مهربانی ها یی که این بناها به چشم دیده اند و نمیتوانند لب بزنند و برای ما از نیاکانمان چه داستان هایی که بگویند.
بقیه همسفران نیز هر کدام در گوشه ای به تنهایی و سکوت در حال قدم زدن در میان ستون ها و دیوار ها بودند. گویی آنها هم حس و حالی شبیه به من داشتند .اگر به دیدن آثار تاریخی علاقه مند هستید، دیدن این بنا را حتما توصیه می کنم.
متاسفانه در نقطه نقطه این بنای با ارزش آثاری از تخریب به چشم میخورد که انسانها برای یادگاری و یا فروش به غارت برده اند و صدمه ای فراوان به آن وارد کردهاند. ای کاش قدر داشته هایمان را بدانیم و برای لذت های آنی و بی ارزش تاریخ کشورمان را نابود نکنیم.
در نزدیکی این آتشکده روستای وجود دارد که قدمت زیادی ندارد به همین دلیل احتمال میرود روستا وجود داشته باشد، که هنوز در زیر خاک مدفون باشد. امیدواریم روزی حفاری شود و از دل خاک بیرون بیاید تا بتوانیم برگ دیگری از تمدن ایران زمین را شاهد باشیم. درخت چنار بزرگ نزدیک روستا از دیگر دیدنیهای محلات به شمار می رود که دیدن آن خالی از لطف نبود.
در ادامه مسیر به شهر محلات رسیدیم شهر گل ایران که به هلند ایران نیز معروف است. مشخص است که به محض رسیدن به محلات اولین چیزی که هدف آن قرار گرفت، باغ گل محلات بود. ولی قبل از آن گرسنگی امانمان را بریده بود اول باید به داد شکم میرسیدیم.
در یکی از رستورانهای این شهر نهار خوردیم و کمی استراحت کردیم و بعد از مرور برنامه به سمت باغ گل حرکت کردیم. نکته ای که در اینجا باید یادآور شوم این است که هر ساله از اواسط شهریور تا اواسط مهرماه به مدت یک هفته جشنواره گل در شهرستان محلات برگزار می شود که اگر با مطالعه قبلی و دانستن زمان این جشنواره برنامه سفر خود را در آن زمان هماهنگ نمایید، می توانید از هلند ایران بهترین استفاده را نمایید.
در باغ گل محلات که جزو شگفت انگیزترین دیدنی های محلات محسوب میشود ، انواع گلهای میخک، داوودی، ختمی، شب بو، دیفن، باخیا، بنفشه، کاکتوس، زنبق، رز، پاپیتال، مینا، بنجامین، محبوبه شب و …. با تزیینات هنرمندی زیبایی به چشم میخورد. گل هایی که از قدم زدن در میان آنها و استشمام هوای معطر و لطیف آنجا سیر نمی شدیم و روحی تازه پیدا کردیم داستان کاشت گل در محلات هم بسیار جالب است داستانی که یکی از اهالی محلی اینگونه برایمان شرح داد.
بیش از هشتاد و پنج سال پیش یک مسیحی هلندی الاصل به نام پرتیوار که در تهران ساکن بود با وارد کردن بذر گل از هلند در باغ شخصی خود به پرورش گیاه می پردازد. این باغ سرکارگری داشته به نام یحیی خان، که اهل محلات بوده. یحیی خان اصول گل داری را به طور کامل آموخته بود. بعد از بازگشت به محلات به پرورش گل در آن شهرستان مشغول میشود و به مرور این کار را به صورت حرفه ای ادامه می دهد. آنچنان که اکنون با دیدن آن فکر میکنید که هلند در ایران قرار گرفته است. باغبانان و گلداران محلاتی، بر این باورند که شرایط مناسب آب و هوایی، قرار گرفتن محلات در دامنه کوهستان و نیز دور بودن از کارخانه ها و مراکز آلوده کننده هوا باعث ایجاد منطقه ای مناسب برای رشد گل و گیاه شده است.
محلات در خصوص پرورش و تولید گل مقام نخست را در کشور دارد و یکی از مراکز تولید گل های زینتی در آسیا نیز به شمار می رود به این نشان که پرورش دهندگان گل گلایل در نمایشگاه بینالمللی اوزاکای ژاپن، جایزه برتر این نمایشگاه را از آن خود کردند. اگر شرایط برای پرورش دهندگان گل این منطقه فراهم شود، بدون شک محلات میتواند در زمینه صادرات هم در کل دنیا جایگاه بسیار مناسبی پیدا کند.
به غروب نزدیک شده بودیم که سرشار از لطافت و انرژی از باغ گل خارج شدیم و به محل اقامت خود در محلات حرکت کردیم. در شهرستان محلات مهمانسراها و هتل هایی برای اقامت وجود دارد که شما میتوانید از آنها استفاده کنید و یک یا چند شب را در دیار گلها سپری کنید.
شب بعد از کمی گفت و گو با همسفران و مرور خاطرات و عکس هایی که در طی روز گرفته بودیم به خواب رفتیم. صبح ساعت ۸ بیدار شدیم و بعد از صبحانه ای که در محل اقامت خوردیم به سمت آبگرم محلات حرکت کردیم. برای رسیدن به آبگرم محلات باید از شهرستان محلات به سمت شمال شرق حرکت کنید.
برای ادامه ی جاذبه های محلات کلیک کنید
این روزها حال و هوای خوزستان مناسب سفر است. یک باران که بیاید زمین ها سبز می شود و شکوفه ها بیرون می زنند و زمین هم شاداب می شود.
اما دزفول شمالی ترین شهر استان خوزستان محسوب می شود همیشه آماده دیده شدن است.چون دزفول که از سمت شمال به استان لرستان و از شرق به مسجدسلیمان و استان چهارمحال و بختیاری و از شمال غربی به اندیمشک و از جنوب به شوشتر و اهواز به سمت غرب شوش محدود می گردد دارای ویژگی های منحصر به فرد خود است.
در دزفول کرانههای رودخانه دز از بخش شهیون در شمال تا روستای عباس آباد در جنوب با برخورداری از سواحل شن ماسه ای و سنگی پذیرای مهمانان فراوانی در ایام مختلف سال است.
این شهرستان از سه قسمت جلگه ای، نیمه کوهستانی، تشکیل شده است. ارتفاع این شهرستان ۱۴۸ متر از سطح دریا میباشد و مناطق نیمه کوهستانی این شهرستان سردشت و شهیون و مناطق کوهستانی آن احمد فداله و دره کاید محسوب میشوند.پس با تورجور همراه باشید تا سری به تمام دیدنی های دزفول بزنیم.البته دیدنی های دزفول یکی دو تا نیستند ولی ما سعی میکنیم بهترین جاذبه های دزفول را نام ببریم و درمورد آنها توضیح دهیم.
منطقه طبیعی و زیبای کول خرسان یا اشکفت زرده که در کیلومتر ۲۸ جاده ی شهیون ، سمت چپ جاده مجاور در روستای بیشه بزان دارای آب دائمی، آبشار آبچکان، بیشه زار و انواع روییدنی های خاص منطقه از جمله مناطق دیدنی شمال دزفول است.
دسترسی به کول خرسان یا همان اشکفت زرده از دو مسیر بیشه بزان و از مسیر قلعه شاداب قابل دسترس است.کول خرسان مجموعهای از دره های عمیق با ارتفاع حدود ۵۰۰ متر تا ۶۰۰ متر بوده که دره های های قلعه شاداب به آن منتهی و برخی از این درها به رودخانه دز راه پیدا نموده و در برخی از این دره های عمیق نهرهای آب جاری و مملو از نیزارها و علفزارها همراه با تک درخت ها و درختچه ها می باشد.
دامنه شرقی کوه قلعه ی شاداب، مملو از درختان بادام و کنار بوده که محل مذکور را کنارستان گویند. همچنین انارستان از زیستگاههای مهم پرندهتیهودر منطقه می باشد که به کل خراسان راه مییابد.
هر چقدر از دزفول به سمت شمال آن شهر و مناطق کوهستانی بروید زیباییهای آن سرزمین بیشتر می شود در کیلومتر ۴۷ جاده شیهون_- دزفول منطقه زیبای دیونی قرار دارد که با رودخانه دائمی درختان فراوان و بیشه زار های متعدد به محلی برای تجمع طبیعت گردان تبدیل شده است. منطقه پیر بانگو هم ۴ کیلومتری آن سوتر با درختان انبوه و چشمه آب دائمی و منظره های زیبا طبیعت بکر را فراهم آورده است.این منطقه یکی از بهترین دیدنی های دزفول به شمار می آید.
روستا و آبشار شوی در شمال غرب دزفول از جمله بلندترین آبشارهای ایران محسوب می شود. دسترسی به آن از دو مسیره تله زنگ در شمال اندیمشک و سردشت در دزفول امکان پذیر است. این آبشار از بزرگترین و زیباترین آبشارهای منطقه بختیاری است که در دهستان شوی بخشی شیهون در شمال شهرستان دزفول قرار دارد و از جاذبه های گردشگری منطقه بختیاری محسوب می شود. منطقه شوی زیستگاه پازن پلنگ خرس و سمندر بوده و پوشیده از درختان بلوط می باشد.
از عمده دلایل بکر بودن منطقه شوی سختی مسیر و نبود جاده اتومبیل رو در این منطقه است. برای رسیدن به آبشار شوی می بایست از راه آهن وزن دره کوهستانی منطقه بختیاری استفاده کرد که در هر صورت مسافت نسبتاً زیادی پیاده پیموده می شود.این آبشار زیبا را هم میتوان یکی از بهترین دیدنی های دزفول نام برد.
دره ی توبیرون در مسیری به طول ۳۵ تا ۴۰ کیلومتر در شمال دزفول واقع است که دیواره های رفیع آن با ارتفاع ۲۰۰ تا ۲۵۰ متر و انبوه درختان انگور، انجیر وحشی، برگ های شاوشان ، آبشارها و آبچکان ها جلوه بسیار زیبایی به این دره ها داده است که چشم هر بیننده ای را محو تماشای خود میسازد. این دره حاصل هزاران سال فرسایش آبی حاصل از بارندگی های فصلی در حوزه های بالاتر و سرازیر شدن تند آب ها در کوه و تپه می باشد. به نحوی که در فصول خشک عمق زیاد دارد و ،مانند یک زهکش عمل کرده و آب سفرههای زیرزمینی را جمع کرده و آب در کف دره جاری میشود، به طوری که در بعضی قسمت ها از دیواره و کف دره اب زلال تراوش میکند.
((تٌو)) در لهجه دزفولی به معنی تب گرما و تو بیرون به معنای مکانی که گرما را از تن می زداید ، گفته می شود که در قدیم برای کاهش درد بیماری ها از این محل استفاده میشده است. البته تو بیرون به معنای بی مانند هم هست و حتی مناطقی از این دره زیبا، شکارگاه خوبی برای صیادان نیز بوده است .برای عزیمت به این دره زیبا باید از مسیر جاده سردشت بروید و حدود ۲۴ کیلومتر طی کنید. نرسیده به گردنه تنگ سرا سمت چپ به جاده فرعی بروید و حدود ۶ کیلومتر جاده شنی را طی کنید.توبیرون نیز یکی از جذاب ترین دیدنی های دزفول به شمار میرود که دیدن آن را حتما توصیه میکنم.
اما لیوس از جمله روستاهای گردشگری، بخش سردشت دزفول است. که سابقه آن به بیش از ۷۰۰ سال برمیگردد معماری ابنیه این روستا کاملا بومی و سازگار با محیط است. درخت چنار و چشمه روستا و بقایای آسیاب های آبی و مناظر کوه لنگر، از دیدنی های روستا محسوب می شود. روستای لیوس در ۸۲ کیلو متری جاده شهیون دزفول، دامنه ی کوه لنگر قرار دارد.
برای گشت و گذار به کل روستاها و مناطق تاریخی طبیعی شمال دزفول پیشنهاد می دهیم محل اقامت خود را پامنار انتخاب کنید و سپس روزانه به گشت و گذار در دیگر مناطق بپردازید.
روستای پامنار،رنگین کمان دزفول
از جمله روستاهای شاخص گردشگری شمال دزفول در بخش شهیون پامنار نام دارد. پامنار یکی از زیباترین دیدنی های دزفول است که در ۴۲ کیلومتری شمال دزفول واقع شده است و در کنار دریاچه سد دز واقع است. مخارج زندگی مردم این روستا از راه تولید لبنیات و محصولات کشاورزی، دامداری، ماهیگیری، قایقرانی و نیز تولید و فروش صنایع دستی از جمله کپو بافی تامین می شود.
روستای پامنار نزدیک به ۴۰ خانوار و بیش از ۲۵۰ نفر جمعیت دارد. منطقه شکار ممنوع شاداب با مساحت حدود ۵۰۰۰ هکتار در ۴۰ کیلومتری شمال شهرستان دزفول بین روستای پامنار و اسلام آباد واقع است. از ضلع غربی مشرف به دریاچه سد دز و از شمال به روستاهای اسلام آباد پامنار و از جنوب به رودخانه دز و از شرق به روستاهای بیشه بزان و بازارگه منتهی می گردد.
گویش مردم این روستا بختیاری است و از اهالی منطقه و بختیاری شَهی شهرت دارند .از جمله مهمترین عامل توجه گردشگران به روستای پامنار همجواری آن با دریاچه شهیون است. این دریاچه یکی از زیباترین دریاچه های ایران و جهان در شمال غربی دزفول و پشت دو کوه شاداب و تنگ جوان شکل گرفته که چهره زیبایی به این منطقه داده است به گونه ای که جزیره بزرگ و سطح دریاچه با مساحتی بالغ بر ۶۰ هزار متر مربع چشم انداز زیبایی را به وجود آورده است. در این جزیره درختان کُنار، سدر، بادام کوهی، کلخنگ، بید و همچنین جانوران کوچک مانند روباه و خرگوش در کنار پرندگان زیبای مثل تیهو، کبک و پرندگان دریایی، حیات وحش بی نظیر را شکل داده است.
قلعه شاداب در جنب این روستا یکی از مناطق با قدمت تاریخی و حفاظت شده محیط زیست و زیستگاه برخی گونههای جانوری و گیاهی است. قلعه شاداب با ده کیلو متر طول و چهار کیلومتر عرض یکی از بزرگترین قله های طبیعی ایران محسوب می شود. دیواره های طبیعی آن تا ۷۰۰ متر ارتفاع دارند این قلعه در دوره ساسانیان به دژ انوشبرد یا دژ فراموشی خوانده می شود.
عبور از پل متحرک و چوبی این قلعه طبیعی میتوان کیلومترها از طبیعت منطقه را زیر نظر گذراند. وجود این قلعه در نزدیکی دریاچه سد دز و دو روستای گردشگری پامنار و اسلامآباد باعث اهمیت چندان نشده است.
روستای پامنار جزء بخش شیهون از توابع سردشت در فاصله هوایی ۲۵ کیلومتری و فاصله جاده ای ۴۲ کیلومتری شهر دزفول به وسعت ۵۷ هکتار در میان دامنه رشته کوه های زاگرس و مشرف به دریاچه سد دز در شمال این شهرستان واقع شده است. روستای پامنار به واسطه چشم اندازهای بسیار متنوع طبیعی، فرهنگی به دلیل همجواری با دریاچه دز، وجود قلعه طبیعی شاداب، درختهای سدر، دره ها و چشمه ها، دارای طبیعتی جذاب و خاص است. که همه ساله گردشگران فراوانی را به خود جذب می کند از جمله تفریح های موجود در منطقه میتوان به قایقرانی در دریاچه دز، اسکی روی آب، شنا، گذران اوقات فراغت در جزایر دریاچه و سواحل آن، استفاده از هوای مطبوع، مشاهده حیات وحش منطقه به ویژه پازن و تیهو، ماهیگیری ورزشی در دریاچه، مشاهده و آشنایی با زندگی عشایری مردم بومی و فضای زیبای معماری سنتی منطقه، آشنایی و مشاهده ی صنایع کوهنوردی و مشاهده دره های عمیق کول خراسان و دره رودخانه دز نام برد.
فضای روستا با بوی خانه های کاهگلی آن که شما را مهمان سفر به سالها پیش می کند .از گیاهان و پوشش های منطقه میتوان به رملیک کُنار،بنه،بادام،جاز،انجیر،بلوط و نخل اشاره کرد.
از دیگر جاذبه های این منطقه می توان از هنر کپوبافی یاد کرد که از صنایع دستی رایج بومی آن منطقه است.این مکان که جزو دیدنی های دزفول است را فراموش نکنید.
روستای پامنار و اسلام آباد که در نزدیکی هم قرار دارند و خاستگاه هنر کپوبافی در دزفول هستند کپوبافی برای مردم این منطقه نه تنها هنر و ذوق به شمار می رود بلکه زندگی است و محل مناسبی برای امرار معاش زنان زحمتکش محسوب می شود که در کنار کار طاقت فرسای روزانه به تهیه آن میپردازند و همواره به عنوان یک میراث آن را حفظ کردند.
کپوبافی از بافته های حصیری است و مواد اولیه آن کرتک و برگ نخل های خرما است که از سالیان متمادی رواج داشته است که کرتک نوعی گیاه خودرو است که در حاشیه های نهرها رودخانه ها و دشت های منطقه شیهون به وفور یافت می شود.
انواع تولیدات را شامل اشکال بیضی و دایره ای و با کاربردهای مختلف به ویژه مصنوعات صنعتی از جمله گلدان، جا دستمالی، زیر کتری، زیر قوری، میوه خوری و ا انواع دیگر محصولات حصیر بافت، اعلام کرد.
نوع تولیدات کپو در منطقه از نظر کمی و کیفی در سطح بسیار خوبی قرار دارد. مسابقه و نمایشگاه کپوبافی نیز تاکنون در روستای پامنار با هدف ارائه توانمندی های زنان و دختران این منطقه در امر کپوبافی و بافته های حصیری برگزار شده که مورد توجه گردشگران زیادی واقع شده است. محصولات تولیدی کفی این روستا و روستاهای شهرستان دزفول به سایر نقاط کشور به ویژه تهران و شهرهای شمالی ارسال میشود.پس،بعد از مشاهده ی دیدنی های دزفول از کپو های زیبا دیدن کنید و برای دوستانتان سوقاتی بخرید.
روستای پامنار در گذشته در کنار سرچشمه های رود دز قرار داشته و با داشتن نخلستانهای زیاد مرکز مهمی برای تهیه مواد اولیه آن به شمار می رفته است. اما با آبگیری سد دز در سال ۱۳۴۲ نخلستانهای این منطقه به زیر آب رفت و خود روستا نیز به محل فعلی آن یعنی کناره دریاچه منتقل شد. در حاشیه دریاچه سد دز، برخی نخلها از آب بیرون زده که نشان از وجود بخشی از نخلستانهای آن زمان است.
بعد از این اتفاق صنعتگران کپوبافی با توجه به این که این هنر دستی ریشه در فرهنگ و آداب آنها دارد و بخش مهمی از هنر آنها محسوب می شد مواد اولیه خود یعنی برگ نخل های خرما را از سایر مناطق به ویژه مناطق جنوبی کشور تهیه میکنند. محصولات زیادی توسط کپوبافی آن در زمینه های مختلف به ویژه ظروف تزئینی و سنتی با استفاده از رنگ ها و نقوش سنتی از دیر باز تولید و با هویت تاریخی، زینت بخش خانه ها هستند.
روستای پامنار در سالهای اخیر با توجه به پتانسیلهای بالای گردشگری به عنوان یکی از روستاهای نمونه گردشگری استان خوزستان، برگزیده شده و به تازگی اقداماتی نظیر تسطیح تپه ها برای احداث رستوران، کمپ و پارکینگ و تعریض جاده دسترسی در این منطقه صورت گرفته است .شغل عمده ساکنان منطقه دامداری است که در کنار دامداری کشاورزی به صورت کشت دیم و بیشتر کشت دیم گندم و جو وجود دارد. همچنین عده زیادی از ساکنان روستاهای پاقلعه و پامنار به شغل صیادی در دریاچه سد دز ،مشغول هستند. زبان مردم محلی گویش لری بختیاری است و سنت ها و آیین های اصیل بختیاری در آداب ساکنان به چشم میخورد.
برای ادامه ی مقاله ی جاذبه های دزفول کلیک کنید.
بعضی از سفرها به نقاطی خاص هستند که اگر به قصد دیدار دوستی نباشد شاید خیلی کم فرصت سفر به آنها دست دهد و چقدر این دیدار ها لذت بخش است و ماندگار مثل دیدار شهری در جنوب فارس برای ملاقات یک دوست و در نهایت بازدید از یکی از بزرگترین و مهمترین غارهای دست کند ایران در این شهر این سفر و به یاد ماندنی تر کرد. امیدوارم از این گزارش لذت ببرید.پس با تورجور همراه باشید تا سفری هرچند کوتاه به غار سنگ شکنان جهرم داشته باشیم.
نمای بیرونی غار سنگ شکنان جهرم
جهرم یکی از شهرستان های تابعه استان فارس می باشد که در نیمه جنوبی استان واقع شده است. وسعت این شهرستان ۵۴۳۶ کیلومتر مربع است و از سمت شمال به سروستان و شیراز ازسمت شرق به فسا و داراب ازسمت جنوب به لار و قیر و کارزین و ازسمت مغرب به فیروزاباد محدود شده است. آب و هوای این شهرستان کاملاً کوهستانی و مرتفع است. این ارتفاعات بخشی از چین خوردگی زاگرس بوده و جهت اغلب کوه ها به تبع سلسله جبال زاگرس جنوبی قرار گرفته و شاخههایی از آن این شهرستان را محصور کرده است.مردم جهرم به گویش محلی و فارسی سخن میگوند و شیعه هستند.
مسیر دسترسی به شهر جهرم، با وسیله شخصی از شیراز حدود دو ساعت به سمت جنوب استان میباشد که بعد از گذشتن از شهر کوچک خفر به جهرم خواهید رسید.
بعد از ورود به جهرم نکته ای که برام خیلی جالب بود نوع و تیپ گونه گیاهی این شهر و نخل های بلند بود که همه جا قابل روئیت بود و جلب نظر می کرد. انگار این شهر دروازه ورودی اقلیم ناب جنوب کشور است و می شود حال و هوای خط جنوبیترین نقطه ایران رو تجربه کرد. بعد از دیدار دوست قدیمی و صرف ناهار راهی دیدار از یکی از مهمترین غارهای دست کند ایران شدیم و به روایتی این قاره بزرگترین غار مصنوعی جهان می باشد.
در ایران تعدادی غار دست کند وجود دارد ولی غار دستکند جهرم که به غار سنگ اشکن و یا سنگ شکنان معروف است به جهت بزرگی و زیبایی آن در جهان منحصر به فرد است.
سالها قبل وقتی سنگ شکنان جهرمی تصمیم گرفتند از سنگ های آهکی یک کوه بی نام و نشان استفاده کنند، هیچ وقت خیال نمیکردند تراشیدن سنگ از چنین کوهی بتواند یکی از زیباترین جاذبه های طبیعی شهرشان را رقم بزند.
غار سنگ شکنان جهرم اگرچه تاریخ روشن و دقیقی ندارد اما به اعتقاد بیشتر باستان شناسان یکی از غارهای طبیعی و دست کند این شهر است که در دوران صفویان تراشیده شده است. قاری که در جنوب غربی جهرم قرار گرفته و سالها وسیله امرار معاش مردم این منطقه بوده است.
سنگ های سفید آهکی و شکل پذیری که در آن زمان از غار سنگ شکنان جهرم به دست میآمد، معمولا صرف تزیین سردر ها و بناهای باشکوه و مهمی میشد که یا به اشراف تعلق داشتند و یا به حکومت.
مرغوبیت این سنگها به حدی زیاد بود که آوازه شان حتی در شهرهای مجاور هم پیچیده بود و معماران بنا های شیراز هم در ساخت و ساز های شان از این سنگ ها استفاده می کردند. مثل مسجد جامع عتیق شیراز که از این سنگها در نمای آن به کار رفته است.
سنگ شکنان جهرمی در زمان برداشت سنگ سعی می کردند که به غار اسیب نرسانند. و این چنین به مرور زمان ستون های به جا مانده ی شکل بسیار زیبایی را به غار سنگ شکنان داد. اگر سری به غار سنگ شکنان جهرم بزنید می بینید که دهانه این غار به حدی بزرگ است که میتوان با خودرو در آن رفت و آمد کرد.
طول غار سنگ شکنان ۲۰۰ متر است.و عرض آن از ۶۰ تا ۱۳۰ متر متغیر است مساحت این غار حدودا ۲۰ هزار متر مربع است و ۱۲ ورودی مختلف دارد. صد ستون سنگی در غار سنگ شکنان جهرم وجود دارد که غار را تبدیل به یک تالار زیبا کرده است. از نظر مرغوبیت سنگ های غار سنگ شکنان به دو دسته تقسیم می شوند.
دسته اول ستون هایی هستند که شکاف ها و درز های زیادی دارند و در واقع کیفیت چندانی ندارند در نتیجه سنگ تراشان انها را استخراج نمیکردند.
دسته دوم شامل سنگ ها و ستون هایی است که هیچ درز و شکافی ندارند و برای جلوگیری از ریزش سقف استفاده نشدند.
پژوهشگران معتقدند که در گذشته تعداد و قطر ستونهای داخل غار سنگ شکنان بیشتر از الان بوده است اما سنگشکنان نسلهای به خاطر اینکه در حمل سنگ ها دچار مشکل بودند ،سنگ های کنار دهنه ی غار را میتراشیدند در نتیجه باعث نازک شدن و کم تحملی انها شد.
مردم محلی جهرم معتقدند که روزی حاج کاظم فرزند حاج اسماعیل با اسب در حال گردش کنار رودخانه قلات جهرم بود که صدای ضربات پی در پتکی او را به طرف خود کشاند. پیرمردی که سنگ های کوه را میتراشید با او هم صحبت و همسفر شد و این آشنایی حاج اسماعیلی با خانواده پیرمرد، عاشقی را برایش به دنبال داشت. اما مخالفت خانواده حاج اسماعیل با ازدواج این خانزاده و دختر پیرمرد رعیت، باعث شد تا پیرمرد شرط بگذارد که خواجه اسماعیل پیش او بماند و با هم در کوه کار کنند.جهرمی ها می گویند که بعدها حاج کاظم به استاد کاظم سنگ شکن معروف شد و ۳۰۰ سال قبل استاد کاظم وارث پیرمرد و غار سنگ شکنان جهرم شد.
غار سنگ شکنان جهرم با این همه جاذبه و زیبایی ثبت ملی نشده است اما سازمان میراث فارس این قول را داده که به زودی ثبت میشود.
برای ادامه ی مطلب غار سنگ شکن جهرم کلیک کنید.
اواخر پاییز بود و هوا سرد. برای سفر باید مناطق جنوبی و گرم را انتخاب کرد. با دوستانی که قرار بود همسفر باشیم مشورت کردیم و به این نتیجه رسیدیم که دل به کویر و رمل های ماسه ای بزنیم.
حالا یک سوال پیش رو بود، کدام کویر؟ کویر مرنجاب ؟ کویر مصر؟ کویر ریگ جن ؟ کویر ریگ زرین ؟ کویرحاج علی قلی ؟ کویر لوت؟؟!!
هر کدام از این گزینه ها شرایط خاصی را میطلبید که فراهم کردن آن برای همسفران ما میسر نبود. به خصوص که در بین همسفران دختر بچه سه ساله ای حضور داشت، که باید توانایی های او را درنظر میگرفتیم و امکانات و شرایط سفر را با توجه به نیازهای او مهیا می کردیم. بعد از کلی مباحثه و مشاوره یاد کویر متین آباد افتادیم.
کویری که فاصله زیادی هم با تهران نداشت و امکانات موجود در منطقه شرایط را برای حضور کودکان در آنجا کاملاً مهیا کرده بود. نزدیکی به تهران و کوتاهی مسیر مزیت مهم دیگری به شمار می رفت که ما را در انتخاب مقصد مصمم تر کرد.
هدف مشخص شد :کویر متین آباد.
برای سفر آماده شدیم البته تجهیزات خاصی لازم نبود همه چیز در منطقه موجود بود. فقط به دلیل فصل زمستان و سرد بودن هوا لباس گرم باید همراه میبردیم بررسی هایی در مورد منطقه انجام شد . اطلاعات مورد نظر جمعآوری شد، که مسئولیت آن هم طبق معمول بر عهده من بود.
از قبل با کمپی که در منطقه متین آباد احداث شده بود تماس گرفتم و برای تعداد همسفران جا رزرو کردیم. کمپ متین آباد با هدف ایجاد مکانی برای استقرار در دل طبیعت ساخته شده است. امکانات تفریحی مختلفی هم در آن در نظر گرفته شده، که میتوان در مدت استقرار در منطقه از آنها استفاده کرد.
در کویر متین آباد ، چندین اتاق های تجهیز شده وجود دارد که شامل سرویسهای خواب، یخچال، حمام و سرویس های بهداشتی که با معماری سنتی منطقه ساخته شده اند و میتوان شب را بدون دغدغه و با آرامش کامل به صبح رساند.
در کنار آنها چادرهایی نیز به سفارش هلال احمر احداث شدهاند که امکانات و وسایل مورد نیاز برای خواب به همراه با زیلو های محلی به سبک چادر عشایر در آنها قرار داده شده است و می توان تجربه یک شب مانی در چادر و طبیعت را تجربه کرد.
همسفران ما چادر را ترجیح دادند. تصمیم گرفتیم همگی حتی کوچکترین فرد گروه کودک سه ساله مان هم آن شب را به دور از زرق و برق زندگی و خانه خود و در جایی متفاوت از هر شب، به روش عشایر به صبح برسانیم.
صبح روز حرکت فرا رسید ساعت ۸ صبح همگی جمع شدیم و ذوق و شوق بچه ها از همان شروع این سفر هیجان انگیز ما را نیز به وجد آورده بود.
کویر متین آباد در ۶۰ کیلومتری اتوبان کاشان اصفهان قرار دارد. برای رسیدن به این کویر از سمت اتوبان قم به کاشان به راه افتادیم و بعد به مسیرِ به سمت اصفهان را انتخاب کردیم. هوا خنک بود و دلچسب. نیمرو و چای داغ در آن هوای سرد زمستانی بسیار می چسبید. بعد از یک ساعت رانندگی در بین راه توقف کردیم صبحانه مفصل خوردیم و مسیر را ادامه دادیم.
در ۶۰ کیلومتری بزرگراه کاشان به اصفهان با دیدن تابلوی ابیانه به سمت راست تغییر مسیر دادیم و به سوی امام زاده آقا علی عباس حرکت کردیم. شهرستان بادرود در ۱۰ کیلومتری آن قرار دارد. بعد از پشت سر گذاشتن روستای خالد آباد و ده آباد به روستای متین آباد رسیدیم از خروجی اتوبان حدود ۲۲ کیلومتر مسافت طی کردیم. مسیر برای ماشین شخصی کاملا مناسب بود و نیاز به ماشین های فورویل نبود.
برای اقامت و دیدن کویر متین آباد چند راه امکانپذیر است: یکی همان راهی که ما انتخاب کردیم، یعنی اقامتگاه های متین آباد. راه دیگر اقامت در خانه های محلی روستای بین راه و نزدیک به متین آباد است. با اقامت در این روستاها هم میتوانید از نزدیک با زندگی مردم روستا آشنا شوید. و هم با طی مسافت کوتاه به کویر برسید. اگر خواستید این راه را برگزینید حتما از قبل با محلی های منطقه برای اقامت شبانه خود هماهنگی لازم را انجام دهید. اگر هم بخواهید شب را در دل کویر و در چادرمسافرتی شخصی خودتان و به تنهایی بگذرانید، میتوانید از سمت امام زاده آقا علی عباس به جنوب شرقی کویر متین آباد برسید و وارد کویر شوید.
حتماً در نظر داشته باشید اگر در سفرها تصمیم به اقامت در چادر شخصی خود داشتید حتما از قبل نیروی انتظامی منطقه را از محل استقرار خود مطلع سازید.
برای رسیدن به منطقه متین آباد میتوانید از قطار هم استفاده کنید. برای این منظور در قطار مسافری تهران- اصفهان- یزد باید در ایستگاه بادرود پیاده شوید.یا همچنین میتونید از تور برای رفتن به کویر متین آباد استفاده کنید.
از آنجا که تا کمپ حدود ۲۰ دقیقه بیشتر راه ندارید. از تهران با ماشین شخصی حدود ۴ ساعت برای رسیدن به کمپ زمان لازم دارید. ما ساعت ۱ بعد از ظهر به محل رسیدیم و در چادرها مستقر شدیم.
چادر های کنار هم قرار گرفته ی کویر متین آباد
همانطور که گفته شد چادرها از نوع چادرهای هلال احمر بود، و ضد آب، که خیالمان از نفوذ رطوبت یا باران احتمالی راحت بود .تهویه هوا هم در آن به خوبی صورت میگرفت. چادرها در ابعاد مختلفی وجود داشت، که میتوانستیم بسته به تعداد، ما آنها را رزرو کنیم. بزرگترین چادرها برای اسکان حداکثر ۶ نفر آماده شده بود. همه چیز تمیز و مرتب بود ولی میتوان ملافه شخصی هم همراه برد تا بهداشت را به طور کامل رعایت کرده باشیم.
چادر ها همگی در کنار هم برپا شده بود و مجهز به سیستم گرمایشی و برق بود پنجره هایی در دو طرف چادر برای تهویه بهتر هوا و دیدن مناظر اطراف از داخل چادر تعبیه شده بود.
بعد از اینکه در چادرها مستقر شدیم و استراحت کوتاهی کردیم برای خوردن ناهار به رستوران رفتیم.
منطقه کاملا کویری بود و برای رسیدن به قسمتهای مختلف باید از بین بوته ها و پوشش گیاهی خاص کویر عبور میکردیم که این خود جزو زیبایی های منطقه به حساب میآمد.
بعد از خوردن ناهار برای قدم زدن میان رمزها راهی دل کویر شدیم.
رستوران سنتی در کویر متین آباد
نمیدانم چقدر تجربه پیاده روی با پای برهنه در کویر را دارید. اگر تجربه اش را ندارید، فرصت را از دست ندهید. مطمئنا پشیمان نخواهید شد. هنگامی که انگشتان شما گرمای لذت بخش ماسه ها را حس میکند، هنگامی که دانه های ریز ماسه کف پاهای شما را ماساژ می دهد، هنگامی که گرمای آفتاب زمستانی کویر صورت و پوست شما را نوازش میدهد، هنگامی که در زیر سکوت کویر صدای جابجا شدن ماسه ها زیر کویری، که با نسیم ملایم کویر بر روی هم میلغزند را می شنوید آرامش وصف ناشدنی را پیدا میکنید.
گرمای خورشید کویر هم در این فصل لذت بخش بود. چند بار از رمل ها بالا رفتیم و به حالت شن اسکی و یا با غلط زدن به پایین برگشتیم ودوباره از اول .بچه ها هم که حسابی جیغ زدن و بازی کردن و خوش گذراندند.
برای کسانی که به دنبال کاهش وزن هستند هم مناسب بود. چون با راه رفتن روی رمل ها به خصوص با پای برهنه به شدت کالری می سوزاند.
در منطقه چند نفر شتر هم نگهداری میشد، که برای شتر سواری مهمانان از آنها استفاده می کردند. ما هم سوار شدیم و مسافتی را به روش گذشتگان دور همراه با کاروان شتر پیمودیم.
تجربه بی نظیری که هرگز از یاد هیچ کداممان نخواهد رفت. مخصوصاً بچه ها که صدای خنده های از ته دلشان هنوز در گوش هایمان هست.
همسفران ای که به دنبال هیجان و ماجراجویی بودند با کرایه سه چرخه های موتوری موجود در محوطه به ترشح آدرنالین در خون شان مشغول بودند .عصر بی نظیری را گذراندیم.
موتور چهارچرخ در کویر متین آباد
غروب خورشید در دل کویر چیزی از آسمان شب معروف کویر کم نداشت. رقص رنگ ها در آسمان و تلاش خورشید برای محو شدن میان رنگها رسیدن شب و ستارگان زیبای کبیر را نوید می داد.
غروب خورشید در کویر متین آباد کاشان
علاقه مندان به عکاسی دلی از عزا درآوردن و حسابی از این نقاشی پروردگار عکاسی کردند.
هوا هم داشت کمکم سردتر میشد به چادرها برگشتیم لباسهای گرم به تن کردیم و بعد از شکرگزاری به درگاه پروردگار به خاطر آن همه زیبایی و سجده در مقابل عظمتش، برای شام آماده شدیم حسابی هم گرسنه شده بودیم. بعد از صرف شام در رستوران مجموعه، برای رصد ستاره ها به رصد خانه رفتیم. در پشت بام مجموعه تجهیزاتی برای رصد ستارگان در نظر گرفته شده بود که باید از قبل با مسئولان هماهنگی لازم را انجام میدادیم و راس ساعت مشخص حاضر می شدیم تا بتوانیم از آن امکانات استفاده کنیم. فضایی با حداقل آلودگی نوری و مناسب برای دیدن آن بالاها.
از کویر و آسمان شبش همه شنیده اند. تعداد بیشمار نقطه های نورانی در آسمان مانند تابلوی زیبایی در بالای سر خودنمایی میکرد. کارشناس ستاره شناسی، توسط تلسکوپ مخصوص، ستاره ها و سیاره ها را به بازدیدکنندگان توضیح و نشان می داد.
این قسمت برای بچه ها خیلی جالب و آموزنده بود. مطالبی که در کتاب ها دیده و خوانده بودند را جلوی چشمانشان می دیدند، هیچ وقت هیجان کودک ۷ ساله همراهمان را هنگام دیدن سیاره زحل و نوار زیبای دورش را فراموش نمیکنم.
بعد از دیدن دنیای خارج از کره خاکی خودمان و نوشیدن چای و دمنوش های مختلف در چای خانه ساختمان کاروانسرا، برای برپایی آتش به محل مخصوصی رفتیم. به جهت حفظ امنیت چادرها، برپایی آتش در کنار چادر ها ممنوع بود. به همین دلیل برای کسانی که میخواستند آتش به پا کنند منطقه ای مخصوص به دور از چادرها در نظر گرفته شده بود.
هوا سرد تر از قبل شده بود و آتش و گرمایش برای همه مطبوع بود. همیشه فرآیند برپایی آتش مخصوصا برای آقایان از هیجان خاصی برخوردار است آتشبازی، سیب زمینی کبابی آغشته به کره، سوسیس کوکتل کبابی و … از لذت های شب کویر و آتش شبانه است. منقل هایی هم به همین منظور در آنجا تعبیه شده بودند. آتش ما تا پاسی از شب بر افراشته بود. کنارش نشستیم گفتیم و شنیدیم و چای زغالی خوردیم.
ساعت از نیمه شب گذشته بود. که به چادرهای مان برگشتیم البته بازهم ساعتی را همگی در کنار هم داخل یکی از چادر ها به بازی و بازگو کردن خاطرات شیرین پرداختیم و بعد هم هر خانواده در چادر خود مستقر شد و به استراحت پرداختند.
کسانی که علاقمند به عکاسی هستند مخصوصاً، عکاسی طلوع خورشید کویری، نباید این موقعیت را از دست بدهند(میونید این مقاله را برای اموزش عکاسی حرفه ای با موبایل بخونید). ما هم بعد از خواندن نماز صبح و قبل از طلوع آفتاب برای دیدن تلاش خورشید برای بیرون آمدن از پشت رمل ها از چادر بیرون زدیم و به میان کویر رفتیم و از این زیبای پروردگار نهایت لذت را بردیم.
بعد از بیرون آمدن کامل خورشید و شروع روز برای صرف صبحانه به غذاخوری مجموعه رفتیم.
بعد از صبحانه از باغ ارگانیک و شتر مرغ های پرورش داده شده در منطقه دیدن کردیم. روشی برای سلامتی بیشتر بشر و طبیعت. چرا که در باغ های ارگانیک، استفاده کمتر از مواد شیمیایی باعث سالم بودن محصول به عمل آمده و همچنین عدم استفاده از کود ها باعث صدمه کمتر به خاک منطقه و حفاظت از محیط زیست می شود.
کاش همه جا از این روش کشت استفاده میشد شترمرغ های دوست داشتنی هم با آن گردن دراز و پاهای باریک گویی به استقبالمان آمده بودند و برای میهمانان شان دلربایی می کردند.
برای ادامه ی سفرنامه ی کویر متین آباد کلیک کنید.